عجب (اسماء و صفات قرآن)عجب، یکی از اوصاف قرآن می‌باشد. ۱ - تعریف«عجب» مصدر و به معنای عجیب و شگفت آور است. راغب می‌گوید: چیزی را که نظیر آن معروف نباشد، عجیب نامند. «عجب» از نام‌ها و صفات قرآن و برگرفته از آیه اول سوره جن است: «قُلْ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِّنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا؛ بگو به من وحی فرستاده شده است که گروهی از جن (به قرآن ) گوش سپردند، سپس گفته‌اند ما قرآن شگفتی را شنیده‌ایم.» ۲ - وجه تسمیهقرآن کلامی است متفاوت با هر سخن دیگر؛ زیرا هم لحن و آهنگ آن و هم نفوذ و جاذبه و هم محتوا و تاثیرش بی مانند است؛ به ویژه آن که آورنده آن، درس نخوانده و امی بود؛ و این امری عجیب است. [۶]
رامیار، محمود، تاریخ قرآن، ص۳۲.
۳ - پانویس۴ - منبعفرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «عجب (قرآن)». رده‌های این صفحه : قرآن شناسی
|